POLEMIZUJĄC Z TOSTEREM O LITERATURZE cz. II - BIBLIOTEKI

BIBLIOTEKI:

Właściwie za całą argumentację powinny wystarczyć następujące przykłady:

PRZYKŁAD PIERWSZY:

Z białogardzką biblioteką publiczną jestem dość mocno emocjonalnie związana. Kiedy zatem przyjeżdżam do rodziców staram się zawsze zajrzeć, choć na minutkę. Jakież było moje zdziwienie w grudniu, kiedy okazało się, że biblioteka została przeniesiona do innego budynku. Nic myślę sobie, rozwija się, ma coraz więcej książek [ sama swego czasu zaniosłam tam kilka wypchanych po brzegi toreb podróżnych], to i lokal większy... a nie. Nie większy, tylko mniejszy. I to sporo mniejszy. Teraz jest "kameralnie" czyli gnieżdżą się dziewczyny, dokonując cudów, by jak najwięcej książek zmieścić na tych... przestrzeniach, bo reszta pójdzie do likwidacji. Książki mam oczywiście na myśli nie pracownice, choć pewnie jak książek nie będzie to i pracownice polecą.  Ba, książki, które przynoszą mieszkańcy, by bibliotekę wspomóc, też nie są wciągane na listę, a wystawiane w kartonie i każdy, że się tak wyrażę potrzebujący może je sobie zabrać [ taka polityka władz biblioteki].Jak to się ma do "mocnej sieci bibliotek publicznych" pisać nie będę. Tylko tak sobie myślę, jako laik oczywiście, że chyba nie tędy droga do rozwoju tego przybytku.

PRZYKŁAD DRUGI:

Jeszcze będąc na studiach [ później doświadczyłam tego i w Krakowie], postanowiłam zapisać się do biblioteki miejskiej w Słupsku. Bodźcem była chęć przeczytania konkretnej książki, której akurat uczelniana biblioteka nie posiadała. Wsiadłam w autobus, pojechałam we właściwe miejsce, odstałam swoje w kolejce do Pani Bibliotekarki i radośnie oznajmiłam - kiedy przyszła moje kolej- że chciałaby się zapisać. Pani poprosiła o dowód, sprawdziła, że nie mam stałego meldunku w Słupsku i stwierdziła, że w takim razie muszę zapłacić kaucję. Ok myślę sobie. Biblioteka musi się jakoś zabezpieczać przed książkowymi kradziejami - luz. Zapłacę. Pani podała kwotę - do dziś pamiętam - 100 zł. Pewnie gdyby było tam jakieś krzesło pod ręką to bym usiadła, bo z wrażenia nogi mi się ugięły. W ówczesnym czasie za stancję płaciłam 170 zł miesięcznie, a książka, którą chciałam wypożyczyć, w księgarni, nowiutka i lśniąca kosztowała 24,80. Grzecznie podziękowałam i wyszłam nie zapisawszy się. Pomijam już absurd kwoty jaką ode mnie zażądano, ale zwyczajnie nawet tyle nie miałam w portfelu. Żeby było zabawniej, w holu przed głównym wyjściem stały kosze z książkami, które biblioteka wyprzedawała. Koszt każdej pozycji - 0,50 zł. Mając chęć jednak coś poczytać, a nie dysponując ani funduszami na zakup w księgarni, ani tym bardziej na zapisanie się do biblioteki, ruszyłam ku koszom. W jednym z nich znalazłam książkę, którą chciałam wypożyczyć. Zapłaciłam 0,50 zł i ruszyłam do domu.

PRZYKŁAD TRZECI:

Biblioteka w szkole, w której pracowałam przejęła zasoby innej, likwidowanej biblioteki. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że zamiast wciągnąć uzyskane pozycje na listę posiadanych przez bibliotekę książek [ nota bene największą bolączką biblioteki za czasów gdy tam pracowałam był brak książek z zagadnień humanistycznych i nowo wprowadzonych lektur] wszystkie przejęte publikacje zostały wystawione na sprzedaż. Cena książki to były jakieś śmieszne pieniądze - 1 czy 1,5 zł. już nie pamiętam. Nie byłabym sobą, gdybym nie zapytała dlaczego taka polityka. Tu płaczą, że nie ma pieniędzy na potrzebne książki, a tu, jak te książki dostają to zamiast zachować dla siebie, wystawiają na sprzedaż. Okazało się, że są jakieś tam przepisy prawne, które nie pozwalają wciągnąć książek na listę [ nie znam się na tym, więc nie będę dokładnie wyjaśniać]. Suma summarum zakupiłam wtedy ponad 200 pozycji, w tym biograficzne perełki, cały cykl  wierszy współczesnych poetów, poetykę...Nie zanosiłam ich do domu, bo się nie opłacało. Przez kolejne lata pożyczałam je własnym uczniom, którzy chcąc się przygotować do matury potrzebowali tychże właśnie publikacji, a biblioteka... nie posiadała.

Ja wiem, że w dobie internetu biblioteka wydaje się przeżytkiem i pewnie stąd taka właśnie ogólnie przyjęta polityka, czy słuszna jednak, to pozostaje dyskusyjne. W końcu co szelest przewracanej kartki, to szelest przewracanej kartki, a zapach takiej książki jest nie do zstąpienia. jeśli dodać do tego, że z nowym VAT-em książka staje się towarem już nie tylko luksusowym, ale nawet super luksusowym, to sens istnienia bibliotek wydawać by się mogło jest uzasadniony.
Ja pewnie nie dożyję czasów gdy w Polsce będą takie biblioteki [ początki do złudzenia przypominają polską rzeczywistość, niestety koniec filmu już nie], mam jednak nadzieję, że Czupur żyć będzie w czasach, gdy biblioteki w ogóle istnieć będą.

.