Czy to ja, czy nie ja?
Ogólne zasady
Czy to ja, czy nie ja? stanowi grę raczej mało znaną, wymaga bowiem od grających studentów – nie lada odwagi, a od wykładowców – doskonałej pamięci wzrokowej, ewentualnie olbrzymiej precyzji przy wpisach do indeksów. Rozgrywka możliwa jest jedynie podczas sesji, tak zimowej jak letniej, na uczelniach dużych i bardzo dużych. [ Z przyczyn technicznych – niemożność zachowania anonimowości, aż do rozpoczęcia gry – jest ona odradzana na uczelniach małych]. Istnieją jej dwa warianty:
1. Czy to ja, czy nie ja? na egzaminie pisemnym
2. Czy to ja, czy nie ja? podczas wpisu zaliczenia do indeksu
W obu wariantach jest ona zalecana jedynie dla tych, którzy mają w sobie żyłkę do hazardu, bowiem przegranie jej zakończyć się może natychmiastowym pozbawieniem nas statusu studenta, w gorszym zaś przypadku - sprawą w sądzie.
a) Czy to ja, czy nie ja? na egzaminie pisemnym
Uczestnicy gry
Wykładowca przeprowadzający egzamin, student posiadający wystarczającą wiedzę by zdać egzamin, a będący reprezentantem innego, „właściwego” studenta, który ten egzamin musi mieć zdany.
Sposób rozpoczęcia gry
Grę rozpoczyna student „właściwy”, który po znalezieniu studenta legitymującego się wystarczającą do zdania egzaminu wiedzą, wysyła tegoż studenta [ po wcześniejszym namówieniu – forma namowy zależy od inwencji namawiającego i potrzeb namawianego] w wyznaczonym terminie na swój egzamin, którego on sam zdać nie może ze względu na brak stosownej wiedzy.
Rozgrywka
Wyznaczony student, posiadający wiedzę umożliwiającą zdanie egzaminu, zjawia się w wyznaczonym miejscu, w wyznaczonym dniu i o wyznaczonej godzinie.
Jeśli wejście na salę egzaminacyjną jest ogólnie dostępne i nie przeprowadzane są żadne formalności, wchodzi on do środka i zajmuje strategiczne miejsce środkowe, w jednakowym stopniu oddalone od ławek końcowych jak i początkowych, bowiem tylko taka lokalizacja będzie wzbudzała najmniej podejrzeń.
W przypadku, gdy wejście do sali egzaminacyjnej poprzedzone jest jakimiś formalnościami [ np. pokazaniem dowodu osobistego], zadaniem studenta jest ominięcie tych formalności [ sposób ominięcia formalności zależy od stopnia inwencji twórczej studenta, posiadającego wiedze umożliwiającą zdanie egzaminu], wejście do sali egzaminacyjnej i zajęcie, jak w poprzednim przypadku, strategicznego, środkowego miejsca, z przyczyn już wcześniej omówionych.
Z chwilą rozpoczęcia egzaminu, zadaniem studenta posiadającego wiedzę, umożliwiającą zdanie egzaminu, jest wykorzystanie tej wiedzy, prawidłowe rozwiązanie testu, ewentualnie poprawne napisanie pracy [ w zależności jaką formę stosuje wykładowca], oddanie jej i wyjście z sali, zanim wykładowca zorientuje się, że student siedzący mniej więcej na środku sali, i który z takim zacięciem rozwiązuje test, ewentualnie pisze pracę na zadany temat, jest osobą, którą on sam, czyli wykładowca, widzi pierwszy raz na oczy.
Zakończenie gry
· Jeśli wykładowcy udało się, przed upływem czasu jaki przeznaczony został na przeprowadzenie egzaminu, uzmysłowić sobie, że siedzący mniej więcej na środku sali student jego studentem nie jest i potrafi to udowodnić – wygrywa.
· Jeśli jednakże studentowi, posiadającemu wiedzę, umożliwiającą zdanie egzaminu, uda się rozwiązać test, ewentualnie napisać pracę, która w późniejszym czasie uzyska ocenę pozytywną, a na dodatek wyjść z sali egzaminacyjnej nie rozpoznanym – wygrywa student „właściwy”.
Uwaga: Istnieje ryzyko, że wykładowca, nie będąc pewnym czy student piszący egzamin jest jego studentem, złożoną pracę odłoży na bok, by później, podczas wpisów do indeksu, zainteresować się nazwiskiem i wyglądem podejrzanego studenta.
b) Czy to ja, czy nie ja? podczas wpisu zaliczenia do indeksu
Uczestnicy gry
Wykładowca dokonujący wpisów do indeksu każdemu studentowi indywidualnie, student zastępujący studenta „właściwego”, który z sobie znanych przyczyn po swój wpis nie mógł się udać osobiście.
W przypadku tego wariantu student „właściwy” powinien pamiętać o kilku zasadach obowiązujących przy doborze studenta mającego go zastąpić:
· Powinien być tej samej płci [ trudno byłoby w razie rozpoznania wytłumaczyć wykładowcy tak radykalną zmianę]
· Mieć ten sam wzrost, z dopuszczalnymi odchyleniami do dwóch centymetrów [ znacznie większe różnice we wzroście podobnie jak nagła zmiana płci nie byłyby łatwe do wytłumaczenia]
· Mieć ten sam kolor skóry [ tłumaczenia, że „tak się spiekliśmy na słońcu, że wyglądamy jak Murzyn”, prawdopodobnie nie odniosą pożądanego rezultatu, podobnie zresztą jak stwierdzenie, że nasza żółta skóra jest efektem trapiącej nas choroby, która nazwę swoją zawdzięcza tej właśnie barwie].
Sposób rozpoczęcia gry
Grę rozpoczyna student „właściwy”, który po znalezieniu studenta spełniającego wyżej wymienione kryteria, wysyła tegoż studenta [ po wcześniejszym namówieniu – forma namowy zależy od inwencji namawiającego i potrzeb namawianego], w wyznaczonym terminie, do wskazanego wykładowcy, w celu uzyskania, przez tegoż studenta, wpisu do indeksu, umożliwiającego studentowi „właściwemu” dopuszczenie go do sesji.
Rozgrywka
Spełniający wyżej wymienione kryteria student, zjawia się w wyznaczonym terminie u wskazanego wcześniej wykładowcy, w celu uzyskania w indeksie podpisu, umożliwiającego studentowi „właściwemu” uzyskanie dopuszczenia do najbliższej sesji egzaminacyjnej.
Jego głównym zadaniem, obok zdobycia podpisu, jest na tyle umiejętne podanie indeksu, a także wzbudzenie zaufania, by wykładowca nie wpadł na pomysł, porównania zdjęcia zamieszczonego w indeksie z rzeczywistością, jaką teoretycznie reprezentuje student indeks mu podający.
Jeśli jednak, zarówno umiejętne podanie indeksu, jak i wzbudzenie zaufania nie odniosą wystarczającego efektu by wykładowca na zdjęcie nie spojrzał, student spełniający wyżej wymienione kryteria, powinien, zaraz po spojrzeniu przez wykładowcę na zdjęcie, przejąć inicjatywę, i w możliwie jak najbardziej wiarygodny sposób wytłumaczyć zaistniałą sytuację.
Uwaga: w przypadku wykładowcy – biurokraty żadne nawet najbardziej wiarygodne wytłumaczenie nie odniesie skutku.
Zakończenie gry
· Jeśli studentowi, spełniającemu wyżej wymienione kryteria, uda się uzyskać podpis w indeksie poprzez umiejętne podanie indeksu i odpowiednio wzbudzone zaufanie – wygrał student „właściwy”, który dzięki temu uzyskał dopuszczenie do najbliższej sesji.
· Jeśli studentowi, spełniającemu wyżej wymienione kryteria, nie udało się uzyskać podpisu w indeksie poprzez nieumiejętne podanie indeksu i nieodpowiednio wzbudzone zaufanie – przegrał student „właściwy”, który dzięki temu nie uzyskał dopuszczenia do najbliższej sesji.
· Jeśli studentowi, spełniającemu wyżej wymienione kryteria, uda się uzyskać podpis w indeksie pomimo nieumiejętnego podania indeksu i nieodpowiednio wzbudzonego zaufania – wygrał student „właściwy”, który dzięki temu uzyskał dopuszczenie do najbliższej sesji, ale tylko wtedy, jeśli z danym wykładowcą nie będzie miał nigdy więcej do czynienia. W przeciwnym razie wygranym jest wykładowca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz